Que alguén fale é cousa común. Que o faga unha ra, é cousa rara. A protagonista deste relato fala polos cóbados (ou mellor sería dicir que fala polas ancas). Fala redondo, coma un libro aberto, fala por boca doutros e ás veces fala de máis, pero nunca fala ás toas. Igual que a nós, gústalle parolar sobre o seu mundo que, por certo, ten moitas similitudes co dos humanos.